Na przestrzeni wieków nazwa Saskiej Kępy ulegała wielu zmianom. Określenie Kępa wiązało się z jej położeniem na rzece. Początkowo, jej historia wiązała się mocno z dziejami Solca. W XIV wieku znalazł się on we władaniu dwóch mieszczan – Piotra Bruno z Warszawy i Mikołaja Panczatki z Rawy. To oni właśnie sprzedali go potem księciu Januszowi. Tym samym Kępa, jako przyległość Solca znalazła się w obrębie Warszawy. Teorii spiskowych i założeń w tej kwestii było naprawdę wiele. Niektórzy uważali, że Solec wraz z Kępą znajdowały się początkowo na lewym brzegu Wisły, następnie wydzielenie się Kępy jako wyspy i jej stopniową integrację z prawobrzeżem. Inni badacze twierdzą, żeKępa zawsze znajdowała się na prawym brzegu, a połączenia lądowe z Solcem nie istniały. Istniała też hipoteza zakładająca, że Saska była wyspą, łączącą się z lądem podczas suszy.